Tylne odłączenie ciała szklistego

Tylne odłączenie ciała szklistego

Tylne odłączenie ciała szklistego (ang. Posterior Vitreous Detachment, PVD) to proces, podczas którego ruchome ciało szkliste oddziela się od siatkówki oka i wpływa na nieruchomą siatkówkę mechanicznie, wywołując bodźce wzrokowe.

Schorzenie to ma związek ze starzeniem, gdyż wraz z wiekiem ciało szkliste się kurczy (staje się coraz bardziej płynne) i zapada się jego kora. Rozwodnione centralnie ciało szkliste nie jest w stanie podtrzymać ciężkiej, obwodowej kory.

Ciało szkliste jest galaretowatą strukturą pozbawioną naczyń krwionośnych. Składa się głównie z wody, kolagenu i kwasu hialuronowego i wypełnia tylną komorę gałki ocznej. Odłączenie ciała szklistego może mieć postać ostrą lub przewlekłą. Forma ostra jest spotykana częściej. Rozwija się nagle i w krótkim czasie prowadzi do całkowitego odłączenia ciała szklistego. Forma przewlekła ma charakter stopniowy, a całkowite odłączenie ciała może nastąpić po kilku tygodniach bądź miesiącach. Jedną z komplikacji może być oderwanie się fragmentu siatkówki, prowadzące do odwarstwienia siatkówki.

Często towarzyszy temu krwotok do ciała szklistego widziany przez pacjenta jako drobne plamki. Stan ten wymaga natychmiastowej interwencji okulistycznej, gdyż może prowadzić do utraty wzroku.

Objawy

Odłączeniu ciała szklistego  objawia się wrażeniami wzrokowymi, takimi, jak męty i błyski światła.

Leczenie

Nie istnieją skuteczne metody leczenia. Ważne jest reagowanie i zgłoszenie się do specjalisty, gdy tylko pojawią się niepokojące objawy. W przypadku ostrej postaci choroby w momencie całkowitego odłączenia się ciała szklistego objawy, z wyjątkiem mętów, ustępują.